در جريان تبليغات انتخابات رياست جمهوري امريكا در سال 1972م، افرادي از حزب جمهوري خواه وارد ستاد مركزي انتخابات حزب رقيب يعني حزب دموكرات در ساختمان هتل واتِرْگِيْت واشينگتن شدند. اين افراد علاوه بر سرقت بخشي از اسناد و مدارك، در اين محل، ميكروفون‏هاي مخفي را براي استراق سمع كار گذاشتند. اين ماجرا پس از پيروزي نيكسون در انتخابات سال 1972م از طرف دو روزنامه‏نگار امريكايى كشف و جريان آن در روزنامه واشنگتُن پُسْتْ منتشر شد. كار به كنگره و ديوان عالي كشور كشيد و نيكسون در برابر اتهامات وارده مبني بر اطلاع از اين كار و صدور مجوز آن، نقش خود را در اين ماجرا به كلي انكار كرد. وي حتي كساني را كه متهم به شركت دراين قضيه شده بودند از مقامات خود منفصل نمود، ولي مقامات بركنار شده، در جريان رسيدگي به اين ماجرا در كنگره و مراجع قضايى شواهد غيرقابل انكاري از دخالت و اطلاع شخص رئيس جمهور در اين قضيه ارائه دادند. نيكسون سرانجام اعتراف كرد كه از داستان واترگيْتْ اطلاع داشته و چون در خطر استيضاح و بركناري از مقام رياست جمهوري قرار گرفت، پيش‏دستي كرد و در روز هشتم اوت 1974م به عنوان اولين رئيس جمهور در تاريخ امريكا، از مقام خود استعفا داد. پس از وي، جرالْدْ فورْدْ معاون نيكسون، تا پايان دوران چهار ساله رياست جمهوري، جانشين او شد. اولين اقدام فورد در مقام رياست جمهوري، عفو نيكسون و صدور دستور منع تعقيب وي بود كه بدين وسيله، نيكسون را از مجازات رهايي بخشيد. در دو سال زمام‏داري فورد، سايه واترگيت بر سر حكومت او و حزب جمهوري‏خواه امريكا سنگيني مي‏كرد و همين ماجرا و خاطرات تلخي كه مردم امريكا از آن داشتند باعث شكست سنگين آنان در انتخابات رياست جمهوري سال 1976م گرديد.